Cam kırıkları değil midir,
Asıl can acıtması gereken?
Kalbim bir savaş meydanı,
Çıkamıyorum işin içinden.
Kendime söz geçiremiyorum,
Yoruldum artık düşünmekten,
Can kırıkları saplandı içime,
Görmediniz; beni bu hale getiren.
Aklımı susturayım diyorum,
Vicdanımla hesaplaşayım,
Bir sorun yoksa eğer ortada,
Ben neyin kavgasındayım.
Yarası derin bir hasta gibi,
Araftayım, çıkmazdayım.
Herkes kendince haklı; bilmiyorum,
Önce kimi susturmalıyım.
Anlamak istedim sadece,
Anlaşılmak zaten çok zordu,
Tüm bu vefasızlığın nedenini
Bilmemek; beni çok yordu.
Bıraktım her şeyi bir kenara,
Üç günlük dediğiniz bu dünyada,
Soluk renkli tüm duygularla,
Sizi affetmek yakışırdı bana.
