Hürriyeti, esir olandan lazım dinlemek.
Yok olmuş bir vatan ve milyonlarca emek.
Kalmamış elinde; evi, barkı, ocağı
Hatta yok olmuş yatağı ve yorganı.
Mahremi, düşmanın elinde oyuncak,
Hiçbir devlet açmamış ki ona kucak.
Bir kuru yaprak gibi sürüklenip duruyor,
Rüzgârdan, esen yelden medet umuyor.
Baskı ve zulme karşı boyunlar hep eğik,
Başında bir yumruk varken duramazsın ki dik.
Kamplarda toplanmış; kadın, erkek vatandaş,
Bir kuru ekmeğe, bir tas çorbaya muhtaç.
Gözlerde umutsuzluk, suratlar hep asık,
Böyle yerde olamaz ki insan sevdiğine âşık.
“Hürriyet” dediğin sadece heykel değil,
“Özgürlük” dediğin kafesteki kuş değil.
Gözünü aç Türk evladı, verme namerde imkân
Ataların gibi yürekli ol, ver uğruna can ve kan.
Alnın açık, gözün yüksekte olsun
Kalbinde vatan ve hürriyet aşkı olsun.
Akif’in Asım’ına işte bu yakışır,
Sana hürriyet, sana özgürlük yaraşır.
