Sivas’ta Şarkışla’nın Sivrialan köyünde
Bin sekiz yüz doksan dört uzun ince yol başlar.
Şatırlı obasında Avşarların boyunda
Gelecekten habersiz Veysel gelecek düşler.
Çiçek hastalığında iki bacısı ölür,
Kendi ölmez kurtulur iki gözü kör olur.
Babası eğlen diye eline bir saz alır,
İşte o günden sonra başlar baharsız kışlar.
Akrabası Esma’yla everince babası
Acılara gark olur, yetmez bütün çabası
Esma ellere kaçar yetim kalır dahası
Kadere teslim olur, feryat figanı boşlar.
Kapanan gözleriyle gönlünde göz açılır.
Deyişleri gül açar, akranından seçilir.
Hayatın engelleri birer birer geçilir,
Kırklı yaşından sonra, sözü yüreğe işler.
Feleğe kahırlıdır, derdi dereye döker.
Anlatmadan çekerken özer özüne eker.
Zorlara göğüs gerer, yaşarken teker teker.
Güzellik geçicidir, deyişleriyle taşlar.
Beş günlük dünyasında vurur, güldürmez kader.
Bakar körleri görür körlüğüne şükreder.
Elde yok, avuçta yok; herkes çekilir gider.
Karanlık dünyasında acıları tüm döşler.
Kalender gün zor dese, bütün zorlar kırılır.
Sonrası Veysel olur küskünlüğe darılır.
Bin dokuz yüz yetmiş üç sadık yâre sarılır
Sözlerini süzdükçe şimdi çatılır kaşlar.
03 Ağustos 2023